Równonoc Wiosenna – naturalna równowaga między dniem i nocą. W ciągle zmieniających się cyklach przyrody człowiek też może odnaleźć harmonię i równowagę, co daje okazję do celebrowania tych niezwykłych chwil .
Noc Kupały – gdy ogniem roziskrza się woda,
Noc Kupały – gdy pradawne żywioły ruszają w tan.
Kobiety i mężczyźni rozważają w swoich kręgach naturę wody i ognia. Zapalczywość i gniewność nieokiełznanego ognia, gnuśność i zatęchłość stojącej wody. Połączenie żywiołów tworzące nową moc – tej nocy zatańczą ze sobą w rytm bębnów.
Natura wody przechowująca informacje, która musi być w ruchu, by zachować swoje uzdrawiające, życiodajne właściwości. Natura wody , która „pamięta” – widoczna w tworzących się strukturach kryształków wody zmieniającej swój stan skupienia w stałość. Harmonijne struktury dzięki wibracji pięknych, wartościowych słów, poszarpane struktury powstałe w wyniku nieharmonijnych emocji czy idei. Zadziwiające zdolności rozszerzania przy zamarzaniu, nietypowa budowa cząsteczek – fascynują naukowców
Woda, natura kobiecości, zmieniająca się, gdy poddana działaniu ognia – natury męskości, doświadczająca cudowności poprzez swoją lotność postaci pary wodnej.
Kąpały się Wiły w noc Kupały
Kąpały się w noc Kupały Wiły
Brały chłopców w taniec oszalały
Każdy chłopiec w tańcu był im miły
Brały chłopców w taniec oszalały …
Naturopata ma wiele do zrobienia we współczesnym, sztucznym świecie, gdzie duchy natury stłamszone szykują raz po raz niespodzianki, by przypomnieć o swojej sile. Wyrwanie ludzi z ich zamkniętych, zatęchłych światów – pociągnięcie w stronę pierwotnej mocy żywiołów natury.
Patrzę na napisane słowa i myślę – wstałem w deszczowy, chłodny poranek, w sypialni jest ciepło, bo konwektory wirują kurzem, wsiądę za chwilę do samochodu i włączę Klimę, zamknę obieg powietrza, by osuszyć szyby, by nie parowały. Pada deszcz, więc przemknę 10 m i wskoczę do klimatyzowanego pomieszczenia ze świetlówkowym oświetleniem w pracy. Za kilka godzin – odwrotnie.
I nie wiedzieć dlaczego śpi się coraz gorzej, głowa coraz cięższa od stresów, ciężar przeładowania obowiązkami, a w gardle coś drapie i chrząkanie zdaje się mówić – coś tu jest nie tak.
I tak można przez całą zimę, aż budzi się wiosna i zbliży Noc Kupały – prasłowiańskie święto, które było i jest symbolem połączenia się żeńkiego i męskiego bytu.
Budzą się dzikie, nieokreślone tęsknoty, bo zachowałem jeszcze pierwotne instynkty powrotu do życia, odradzania się, ruchu i wzrastania.
I zdaję sobie sprawę jak zamknięcie w klatkach, spowolnienie ruchu – do bezruchu, zgnuśniało moją strukturę.
I otwieram szeroko okno w środku nocy, i czekam na świt delektując się chłodem przenikającym dreszczem przejmującym, powietrza, w którym tętni budzące się życie.
I wcale nie złoszczą mnie koty wrzeszczące „zbyt głośno”.
I słyszę pociąg w oddali, coraz bardziej się oddalający, którego dźwięk pociąga myśl w dal, zaprasza do podróży.
I w każdą komórkę mojego drżącego już z chłodu ciała wpływa wibracja życia, wprawia w ruch, ożywia, uzdrawia, rozjaśnia, …
Mglisty się budzi poranek,
panny snu zaniechały
Prężą się, płoną im lica,
myślą o czarach Kupały
Powietrze przenika dreszczem
Zbliża się noc niepojęta
Kupało łąskawa i szczodra,
wiatr ognia i moc Twoja święta
Błogosław tancerzy błogością,
by miły mój o mnie spamiętał
I … przyjaciele w pracy znów zdziwią się, gdy przywitam ich okrzykiem: „Jaki piękny dzień”, co poniektórzy skrzywią się popijając kawę, bo senną gnuśność drażni rzeźki okrzyk poranny, a po powrocie do domu nie zdziwi mnie wcale, że tradycyjnie zapalę świecę do na szybko odgrzanej zupy. Rano z kolei, przed wyjściem do pracy stanę znów w oknie z pucharkiem wody w dłoniach, zatrzymam się na chwilę w porannym zabieganiu, spojrzę w niebo i wyszeptam do wody cichutko: „zdrowie”, a potem dodam jeszcze ciszej jeszcze „chwała Wam Bogowie” !
Kupalne wróżby:
Miłosne wróżby w noc Kupały można również odprawiać i w obecnych czasach.
Aby poznać wygląd przyszłego partnera, należy w póńne popołudnie przed Kupalnym obrzędem i tańcami wybrać się w kilka osób na łąkę (mogą być to grupy mieszane chłopcy i dziewczęta). Każda osoba powinna wyciągnąć z ziemi jakąś roślinę wraz z korzeniem. Z wyglądu korzonków określa się wygląd partnera. Długi korzeń – wysoką i szczupłą, krótki i szeroki – osobę krępą, pulchną i niewysoką. Korzeń przekrzywiony wróży partnera o skrytym i nieszczerym charakterze, a korzeń prosty – osobę uczciwą i prostolinijną. Korzeń bardzo twardy oznacza partnera upartego, a miękki – ugodowego i niezdecydowanego. Im bardziej oblepiony ziemią korzeń, tym zamożniejszy będzie przyszły mąż lub żona. Pamiętajmy by tę roślinę razem z korzeniem wpleść w wianek który później puścimy na wodę.
Aby utrzymać i wzmocnić istniejącą już miłość, należy wziąć dojrzały czerwony owoc (może być jabłko, gruszka, śliwka, truskawki itp.) i spalić Sobótkowy wianek, okadzając owoc w jego dymie. Potem należy poczęstować owocem ukochaną osobę. Jeżeli przyjmie i zje w całości owoc, wróżba powinna zadziałać. Należy też pamiętać, że 23 i 24 czerwca wróżby miłosne udają się najlepiej!
Popularny rytuał sobótkowy ma zapewnić nam szczęście w interesach. Należy w tym celu spalić w ognisku pędy paproci lub gałązki jałowca, a dymem okadzić portfel lub sakiewkę w których powinna się znajdowyć jakaś moneta. W ten sposób ma on być przez cały rok pełen pieniędzy.
Jaksar 